BELKİ ŞİMDİ BİZİ ANLARSINIZ!
“Türkiye Cumhuriyeti’ne girişinin yasaklı kişiler listesinde bulunduğu öğrenildi”…
Benim de içerisinde bulunduğum bir kesim Kıbrıslı Türk’ün yaşadığı bu mağduriyet sonrasında neredeyse bizleri “Öcü” olarak gören kesimlerin bugünkü duyarlılığını sanırım duygusallıkla açıklayabiliriz…
Örneğin benim için “Ali Kişmir de o yazıları yazmasaydı” denmişti!..
10 yıla kadar hapsim istenen davam için de bunu dile getirenler var!..
Fakat Kıbrıslı Türk İş İnsanı Ahmet Noyan’ın “Birleşik Arap Emirlikleri’ne girişinin yasaklı kişiler listesinde bulunduğu öğrenildi” haberi basına düşer düşmez kimse “Noyan da Rum mallarına inşaat yapmasaydı veya Rum mallarını satmasaydı” falan demedi!..
Bizlere hani çekinmeseler “Terörist” diyecek olanlar, Noyan’ın durumu için “Büyük ayıp, büyük haksızlık” diyor!..
Yanlış anlaşılmasın, Ersin Tatar ve ona destek veren AKP’nin uluslararası hukuka aykırı olan “İki devletli çözüm” politikası yüzünden Kıbrıslı İş İnsanlarının zarar görmeyi hak ettiklerini düşünmüyorum…
Aksine yaşadıkları bu olaydan dolayı en az onlar kadar bizler de üzgünüz…
Sevgili Ahmet Noyan çok sevdiğim bir iş insanıdır…
Ve Kıbrıslı bir iş insanı olarak karşılaştığı olay ve yaşadıkları beni çok üzmüştür!..
Birçok iş insanı, bizlere Türkiye Cumhuriyeti tarafından aynı muamele yapıldığında susmuş olabilir ancak bizler onların yaşadığı bu mağduriyet karşında sessiz kalmayacağız…
Onlara destek olacağız, bu anomali ortadan kalkana kadar da elimizden geldiğince onlarla birlikte hareket edeceğiz…
Sadece şimdi suçu olmayan insanların, sırf birileri istiyor diye cezalandırılmasının ne anlama geldiğini anladıklarını düşünüyorum…
O nedenle sıra bizlere gelmeden önce başka insanlarımızın yaşadığı mağduriyet karşısında sessiz kalmamız gerekiyor…
Bir Kıbrıslı’nın canı acıdığında, hepimizin canı yanması gerekiyor…
Bireysel çıkarlarımız ve ekonomik kazançlarımız, toplumsal değerlerimizden önce gelmemeli…
Gerçek anlamda toplum olabilmenin yolu bu anlayıştan geçiyor…
Umarım artık hepimiz bir birimizi daha iyi anlamışızdır…
Ve umarım, bazı iş insanlarımız, bir daha sırf bir güç istiyor diye kendi toplumunun iradesini maddi gücüyle değiştirme çabasına girmez!..
Aksi halde bugünü dahi arar duruma düşeriz!..